ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ 3 ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

 ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

 ΟΜΑ∆Α ΠΡΩΤΗ

ΘΕΜΑ Α

 Α.1. Να δώσετε το περιεχόµενο των ακόλουθων ιστορικών όρων: α. «Οικονοµική κρίση (1873)» β. «Εθνικό Κόµµα» γ. «Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής (1923)»   Μονάδες 12 ΘΕΜΑ

Α.2. Να προσδιορίσετε, αν το περιεχόµενο των ακόλουθων προτάσεων είναι σωστό ή όχι, γράφοντας στο απαντητικό σας φύλλο την ένδειξη Σωστό ή Λάθος δίπλα στο γράµµα που αντιστοιχεί σε κάθε πρόταση.

 α. Την άνοιξη του 1929 η ελληνική κυβέρνηση δεν µπόρεσε να αποφύγει την αναστολή της µετατρεψιµότητας του εθνικού νοµίσµατος, καθώς και την αναστολή εξυπηρέτησης των εξωτερικών δανείων.

β. Στα µέσα του 1910 οι Κοινωνιολόγοι ίδρυσαν το Λαϊκό Κόµµα, µε αρχηγό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου.

 γ. Συνολικά, µέχρι και το 1920, είχαν καταφύγει στην Ελλάδα περίπου 800.000 πρόσφυγες.

 δ. Η αστική στέγαση των προσφύγων ξεκίνησε από την Αθήνα µε τη δηµιουργία τεσσάρων συνοικισµών: της Καισαριανής, του Βύρωνα, της Νέας Ιωνίας στην Αθήνα και της Κοκκινιάς στον Πειραιά.

ε. Η πρώτη Κρητική Βουλή άρχισε τις εργασίες της στις 8 Φεβρουαρίου 1898.    Μονάδες 10

ΘΕΜΑ Β.1. Να αιτιολογήσετε: α. την απουσία ταξικών κοµµάτων στην Ελλάδα κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα (µον. 7) και β. την κρίση της εµπιστοσύνης προς τα κόµµατα από αστούς και διανοούµενους, µικροκαλλιεργητές και αξιωµατικούς του στρατού κατά την περίοδο της διακυβέρνησης από το Χαρίλαο Τρικούπη. (µον. 8).        Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Β.2. Ποιες ήταν οι επιπτώσεις από την άφιξη των προσφύγων στην ανάπτυξη της βιοµηχανίας; Μονάδες 13

ΟΜΑ∆Α ∆ΕΥΤΕΡΗ

ΘΕΜΑ Γ. Αξιοποιώντας τις πληροφορίες από τα ακόλουθα κείµενα και τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε: α. στην κατάσταση που βρισκόταν το πιστωτικό σύστηµα του ελληνικού κράτους κατά τα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας και στους παράγοντες που δυσκόλευαν τη σωστή λειτουργία του. (µον. 12) β. στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας, στους κύριους µετόχους, στον πρώτο διοικητή της, καθώς και στην εξάπλωση των δραστηριοτήτων της κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της. (µον. 13) Μονάδες 25

ΚΕΙΜΕΝΟ Α

    Κάνοντας γενικότερες παρατηρήσεις για την ταµειακή στενοχώρια του κράτους, ο Πιπινέλης διατυπώνει ορισµένες κρίσεις […]: «Την ταµειακήν αυτών στενοχωρίαν ενέτεινον και οι γενικότεροι οικονοµικοί όροι του τόπου κατά την εποχήν εκείνην. Εις την γενικήν κρίσιν, ήτις ως φυσική συνέπεια τόσο παρελθόντων γεγονότων παρέλυε πάσαν κίνησην εµπορίου και παραγωγής, προσετέθησαν, άµα τη ιδρύσει του Βασιλείου και άλλαι αιτίαι, συµφυείς προς αυτήν την σύστασιν του κράτους. […] Ο τόπος εχρειάζετο απαραιτήτως χρήµα διά την κατασκευήν των οικιών, καλυβών κλπ. όσαι είχον καταστραφή εκ του πολέµου, διά την αγοράν µηχανηµάτων, ζώων, προµήθειαν τροφίµων ενός πληθυσµού αυξάνοντος διά της συρροής πλήθους Ελλήνων εκ του εξωτερικού και των Βαυαρών ή µάλλον των φιλελλήνων και υπαλλήλων κλπ. Εις ταύτα έδει να προστεθώσι σηµαντικά ποσά διά την αγοράν των εγκαταλειποµένων τουρκικών περιουσιών, δια την εκχέρσωσιν ακαλλιεργήτων γαιών κτλ. Όσαι λοιπόν εκ των αναγκών τούτων δεν ηδύναντο να πληρωθώσι διά της ατοµικής εργασίας των ιδιωτών, κατ’ ανάγκην εκαλύπτοντο διά τοκογλυφικών δανείων ή εγκατελείποντο, συντείνουσαι, ούτω εις τον γενικόν µαρασµόν. Ο τόκος φυσικόν ήτο να ανέλθη ούτω εις υψηλά επίπεδα. […]»

                                                                       Γιάνης Κορδάτος, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας

ΚΕΙΜΕΝΟ Β

   Ο δανειστής κατέβαλλε το ποσό που χρειαζόταν η κάθε οικογένεια είτε σε µετρητά είτε, […] προµήθευε την αγροτική οικογένεια µε κάποια ελάχιστα µετρητά συν κάποια χρειώδη εµπορεύµατα, συνήθως για τον χειµώνα. Και ως εγγύηση έκλεινε για λογαριασµό του την εµπορεύσιµη παραγωγή της επόµενης χρονιάς. […] Όµως η εµπορεύσιµη παραγωγή συνιστούσε υποθήκη αβέβαιη […]. Αυτό δηµιουργούσε συνθήκες δανεισµού υψηλού κινδύνου για τους εµπόρους, γεγονός το οποίο µε την σειρά του οδηγούσε σε τόκους πολύ υψηλούς. […] Ποτέ οι αγροτικές οικογένειες δεν αντιµετώπιζαν εξ’ ολοκλήρου το ετήσιο χρέος τους. Η χαµηλή εµπορευµατική απόδοση της εργασίας τους στον κλήρο σε σχέση µε τα υψηλά επιτόκια οδηγούσαν συνήθως στην ανακύκλωση του χρέους. Ο Τύπος σε όλο το 19ο αιώνα, αλλά και πολύ αργότερα, βουλευτές στη Βουλή, ειδικευµένα περιοδικά, κατήγγειλαν αυτές τις σχέσεις δανεισµού ως τοκογλυφικές.

                                   Πέτρος Πιζάνιας, Ιστορία του νέου ελληνισµού, «Ο αγροτικός κόσµος

ΚΕΙΜΕΝΟ Γ

    Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύθηκε οριστικά το 1841. Ρητός στόχος της ήταν η διοχέτευση στην αγορά χαµηλότοκων δανείων για το εµπόριο και την αγροτική παραγωγή. Για τούτο η Τράπεζα πριµοδοτήθηκε µε το προνόµιο έκδοσης τραπεζογραµµατίων. Οι ιδρυτές, πολιτικοί και κεφαλαιούχοι, υπολόγιζαν ότι παρέχοντας το προνόµιο έκδοσης θα διεύρυναν την ποσότητα του χρήµατος που κυκλοφορούσε στην αγορά, ώστε η παροχή χαµηλότοκων δανείων να είναι εφικτή. […] Είναι λοιπόν, εµφανές ότι το ελληνικό κράτος, σε συµµαχία µε ορισµένους κεφαλαιούχους της ∆ιασποράς και ξένους, επιδίωξε να ανατρέψει την παραδοσιακή αγορά χρήµατος καθιερώνοντας οικονοµικούς θεσµούς, δηµόσιους κανόνες και χαµηλά επιτόκια δανεισµού για όλους. […] Παρά τις υψηλές έµµεσες εγγυήσεις που παρείχαν το κράτος και οι πρώτοι µέτοχοι στη νεότευκτη Τράπεζα, οι µόνοι δυνατοί αγοραστές µετοχών και πιθανοί καταθέτες αξιόλογων ποσών σε µεταλλικά νοµίσµατα, δηλαδή οι Έλληνες έµποροι κεφαλαιούχοι απείχαν σιωπηλά. Ο λόγος της αποχής τους ήταν προφανής. Η σχετική απελευθέρωση της αγοράς χρήµατος που επιδίωκε το κράτος, θα τους οδηγούσε στην απώλεια του ελέγχου αυτής της αγοράς.

                                               Πέτρος Πιζάνιας, Ιστορία του νέου ελληνισµού, «Ο αγροτικός κόσµος»

 ΘΕΜΑ ∆. Αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα παρακάτω κείµενα να αναφερθείτε στην εξέλιξη του Κρητικού ζητήµατος από τον Ιούλιο του 1905 έως και τον Αύγουστο του 1906. Μονάδες 25

 ΚΕΙΜΕΝΟ Α

     Η διαπίστωση ότι, τόσο η αυτόµατη προώθηση της ενωτικής λύσης, όσο και η άµεση ανάκληση του ύπατου αρµοστή, προσέκρουε στη ρητή αντίθεση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, έκαµε το Βενιζέλο να προβάλει, από τους πρώτους θερινούς µήνες, την κάθοδο ειδικής εξεταστικής επιτροπής, ως βασικό όρο για τον τερµατισµό του κινήµατος. Στις 2/15 Ιουλίου, στην αποφασιστική συνάντηση της επαναστατικής τριανδρίας µε τους διπλωµατικούς εκπροσώπους των Προστατριών ∆υνάµεων, στο χωριό Μουρνιές, ο Βενιζέλος µετέθεσε το επίκεντρο των επαναστατικών αξιώσεων σε πεδίο πρόσφορο να επιτρέψει το συµβιβασµό. «∆ιαρκούσης της µακράς αυτής συνδιαλέξεως», γράφει σε απόρρητη επιστολή του, «επωφεληθείς περιστάσεως τινός τους είπον ότι κατά την γνώµην µου λυσιτελέστατος1 τρόπος ενεργείας θα ήτο εν προκειµένω, εάν αι ∆υνάµεις αντί να ζητούν να αποκαταστήσουν προσωρινώς το καταρρεύσαν καθεστώς, όπερ ηµείς ως απεδείχθη θ’ αποκρούσωµεν δια της βίας, και ύστερον να µελετήσουν τας εισακτέας µεταρρυθµίσεις, απεφάσιζον να αποστείλουν την επιτροπήν, περί ής και άλλοτε εγένετο λόγος και διαρκούσης της συνδιαλέξεως, την εντεταλµένην να µελετήση τας εισακτέας µεταρρυθµίσεις και αφού λάβη υπ’ όψιν το πόρισµα της µελέτης αυτής να προκηρύξουν αυτάς και καλέσουν τον κρητικόν λαόν να τας αποδεχθή». […] […] Η ευρωπαϊκή πολιτική κατέτεινε στη µακρότερη συντήρηση του αρµοστειακού καθεστώτος µε τις µικρότερες δυνατές θυσίες σε διπλωµατικές παραχωρήσεις, σε χρήµα και σε άνδρες. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, η αδυναµία να προσφύγουν στα απαραίτητα κατασταλτικά µέτρα, έτρεψε τις Προστάτριες ∆υνάµεις στην ιδέας ενός συµβιβαστικού διακανονισµού, ικανού να περισώσει το βασικό θεσµικό πλαίσιο. Λίγο αργότερα, ευοδωνόταν η προσπάθεια για τη συµβιβαστική διαρρύθµιση των διαφορών κι εξασφαλιζόταν ο τερµατισµός του ένοπλου αγώνα µε βάση την παροχή αµνηστίας, την επίβλεψη της αρµοστειακής διοικήσεως από τις διεθνείς αρχές και, τέλος, την κάθοδο διεθνούς εξεταστικής επιτροπής.

                                                        Κων. Σβολόπουλου, «Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, 1900-1945»

ΚΕΙΜΕΝΟ Β

            «Καταλήξαµε στην οµόφωνη γνώµη ότι το σηµερινό πολιτικό καθεστώς της Κρήτης παρουσιάζει σοβαρά µειονεκτήµατα και µεγάλους κινδύνους. Η κατάσταση της νήσου στη διάρκεια των τελευταίων επτά ετών έχει τόσο άσχηµα προσδιορισθεί και ανταποκρίνεται τόσο λίγο στους πόθους του πληθυσµού, ώστε όλες οι διοικητικές ή δηµοσιονοµικές µεταρρυθµίσεις, των οποίων θα ήταν δυνατό να επιχειρηθεί η εισαγωγή, δεν θα αποτελέσουν παρά πειράµατα ανίκανα να παράσχουν στον τόπο µονιµότερα τη γαλήνη, την ησυχία και την ευηµερία. Θεωρούµε καθήκον να εκφράσουµε ειλικρινά τη γνώµη ότι το µόνο φάρµακο στην επικίνδυνη σηµερινή κατάσταση είναι η ταχύτερη δυνατή ένωση της Κρήτης µε το βασίλειο της Ελλάδας»

                                 Έκθεση της ∆ιεθνούς Επιτροπής, 30 Μαρτίου, 1906, Ι.Ε.Ε. , τόµος Ι∆’, σελ. 211