ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ                                                               ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ "ΙΔΕΑ'

ΟΜΑΔΑ Α Α1

. α. σ. 93: «Το κόμμα του Γ. Θεοτόκη […] των Αντιβενιζελικών»

 β. σ. 213-214: όταν η επανάσταση του Θερίσου «είχε αποκτήσει ισχυρά ερείσματα[…] την εφημερίδα το ‘’Θέρισο’’». Μάλιστα, «η χωροφυλακή[…]προς τους επαναστάτες».

 γ. σ. 151-152: «Με βάση το άρθρο 11[…]των ανταλλαξίμων».

(Μία ακόμη Μικτή Επιτροπή, η οποία συγκροτήθηκε τον Ιούνιο του 1914 και αφορούσε την εθελούσια ανταλλαγή των πληθυσμών δε λειτούργησε ποτέ,οπότε κρίνεται περιττή η αναφορά της.)

Α2.

 α. Σ

β. Λ

γ. Λ

δ. Λ

ε. Σ

 Β1. σ. 142-143: «Η επιστροφή των προσφύγων    […]   το δρόμο της προσφυγιάς».

 Β2. σ. 157: «Την αστική αποκατάσταση ανέλαβε   […]  χρονικό διάστημα».

 ΟΜΑΔΑ Β

 Γ 1. α. σ. 78-79: «Παρά την έντονη αντίδραση […] της αρεσκείας του».

  Στοιχεία από το ΚΕΙΜΕΝΟ Α ΠΗΓΗΣ:

· Σύμφωνα με το άρθρο του Χ. Τρικούπη «Τις πταίει;» στην εφημερίδα «ΚΑΙΡΟΙ» ο Γεώργιος Α’ είναι ο κύριος υπαίτιος της πολιτικής αστάθειας που ταλανίζει τη χώρα.

 · Ο βασιλιάς, παραβιάζοντας τους συνταγματικούς θεσμούς, έχει συγκεντρώσει την εξουσία.

 · Ο Τρικούπης αποφεύγει να επιρρίψει ευθύνες στο λαό και τα πολιτικά κόμματα.

 · Θέτει το δίλημμα: υποταγή στις βασιλικές αυθαιρεσίες ή επανάσταση.

 · Οι πολιτικοί είτε είναι ανίκανοι να αντιτεθούν στη βασιλική απολυταρχία είτε είναι συνένοχοι υποβοηθώντας την αυταρχικότητα του Γεωργίου Α’.

     β. σ. 79: Όλα αυτά «μέχρι την ψήφιση της αρχής της δεδηλωμένης[…]κυβερνήσεις πλειοψηφίας». (θα μπορούσε να προστεθεί και το χωρίο από τη σ. 80: «Το διάστημα μεταξύ[…]ο δικομματισμός θεμελιώθηκαν».)

Στοιχεία από το ΚΕΙΜΕΝΟ Β ΠΗΓΗΣ:

· Με το «Βασιλικό λόγο» στη Βουλή (11 Αυγ. 1875), ο Γεώργιος Α’ δηλώνει πως σέβεται τα λαϊκά δικαιώματα ως προς την εκλογή των βουλευτών.

· Αναγνωρίζει το «γράμμα και το πνεύμα» του Συντάγματος, στα οποία εδράζονται τα προνόμια των εκλεγόμενων βουλευτών.

· Εφόσον προϋποτίθεται, για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος, η αναγνώριση της «δεδηλωμένης» εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος στους εκάστοτε αντιπροσώπους του Έθνους, δηλώνει ότι αποδέχεται την παραπάνω αρχή.

· Τελικά, ο Γεώργιος Α’ δηλώνει το σεβασμό του στην κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα του 1864 αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, της ελεύθερης, δηλαδή, έκφρασης της λαϊκής βούλησης. Γι’ αυτό η υιοθέτηση της «αρχής της δεδηλωμένης» αποτελεί «τομή» στην πολιτική ιστορία της χώρας, που μάλιστα οδήγησε σε συνολική μεταβολή του πολιτικού τοπίου

Δ1.

α: σ. 25: «Η οριστική αντιμετώπιση   […]  ικανοποιητικό βαθμό».

Στοιχεία από το ΚΕΙΜΕΝΟ Α ΠΗΓΗΣ:

 Οι λόγοι που αποφάσισε η κυβέρνηση Κουμουνδούρου τη σημαντική θεσμική αλλαγή της αγροτικής μεταρρύθμισης διακρίνονται σε: Ι. Οικονομικούς

 · το ελληνικό κράτος στοχεύει στην αύξηση των εσόδων του από την εξαγορά των «τσιφλικιών» από κεφαλαιούχους Έλληνες του εξωτερικού, από τράπεζες και εμπορικές ομάδες.

 · επίσης, στοχεύει στην ενίσχυση του μικρο-μεσαίου οικογενειακού κλήρου και των φυτειών.

· η ενίσχυση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων θα επιφέρει και ανάπτυξη των εμπορικών μονάδων, που – με τη σειρά τους – θα δανειοδοτούν ευκολότερα τους νέους μικροπαραγωγούς.

· με την πώληση των γαιών, το κράτος αποκτά νέες πηγές εσόδων από φόρους και δασμούς στο αυξημένο πλέον αγροτικό προϊόν των φυτειών, ενώ λόγω της αύξησης της παραγωγής θα μεγεθυνθεί και η επιχειρηματική δραστηριότητα. ΙΙ. Κοινωνικούς

 · οι καταπατήσεις εθνικών και εκκλησιαστικών γαιών από μη δικαιούχους κλήρου γης, πρωτίστως στην Πελοπόννησο, επιφέρουν προστριβές και γι’ αυτό το κράτος χαρίζει στις κοινωνικές αυτές ομάδες «λοχίδια» εθνικής γης. Συμπέρασμα: Η αγροτική μεταρρύθμιση του Α. Κουμουνδούρου της περιόδου 1860-1880 στοχεύει στην παράλληλη ανάπτυξη της γεωργίας και της προώθησης της εκβιομηχάνισης.

    Τελικά, «σύμφωνα με τις σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις[…]αρδευόμενα». σ. 43-45: «Το αποφασιστικό βήμα[…]αγροτικό χώρο».

Στοιχεία από το ΚΕΙΜΕΝΟ Β ΠΗΓΗΣ:

 · στόχος του Βενιζέλου ήταν η ενίσχυση του εθνικού φρονήματος των χωρικών-οπλιτών για την επικείμενη πολεμική αναμέτρηση (η Ελλάδα μετέχει του Α’ Π.Π.)

· η προοπτική διανομής γης μεταξύ των χριστιανικών πληθυσμών της Β. Ελλάδας θα λειτουργούσε ως ενίσχυση του ελληνικού εθνικού προγράμματος

 · ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε να γίνει εκουσίως η μεταρρύθμιση με προγράμματα χρηματοδότησης και αργούς ρυθμούς

· ωστόσο ο «Εθνικός Διχασμός» υποχρεώνει την «Κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας» να υιοθετήσει πιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα που προέβλεπε υποχρεωτική απαλλοτρίωση των γαιών.

  β. σ. 25: Ως προς την υλοποίηση του προγράμματος του Κουμουνδούρου, «από το 1870 ως το 1911[…] εθνικής αυτής ιδιοκτησίας».

   Ως προς την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του Ελευθερίου Βενιζέλου, διαπιστώνουμε ότι «με βάση αυτά[…]σε καθεστώς μικροϊδιοκτησίας»(σ. 44-45).

Στοιχεία από το κείμενο Β της πηγής

 · ως λύση επιλέγεται η αναπαραγωγή και στη Β. Ελλάδα του νοτιοελλαδικού προτύπου, που είχε ως βάση την τάξη των μικροϊδιοκτητών γης και την οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση.

· το πρότυπο αυτό είχε πρακτικά αποδειχθεί πως συμβάλλει στην ενίσχυση της κρατικής εξουσίας και τη σταθεροποίηση του πολιτεύματος .

· ως αποτέλεσμα προκύπτει η νομιμοποίηση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στις «νέες χώρες» της Β. Ελλάδας.

 · τελικά, η αγροτική μεταρρύθμιση άρχισε να υλοποιείται από το 1923 και μετά.

· η γη που διένειμε το κράτος ανήκε πριν σε Έλληνες  μεγαλογαιοκτήμονες σε Τούρκους και Βούλγαρους, που είχαν αποχωρήσει στο πλαίσιο της ανταλλαγής των πληθυσμών – με βάση το σύμφωνο περί αμοιβαίας μεταναστεύσεως μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, που περιλαμβάνεται η Συνθήκη του Νεϊγύ (1919) και με βάση τη Σύμβαση της Λοζάνης (1923).